Zadziwiające są losy jednego z systemowych rozwiązań ustawy o rehabilitacji, a mianowicie ulgi udzielanej płatnikom na PFRON przez firmy wyróżniające się podwyższonym wskaźnikiem zatrudnienia najciężej poszkodowanych osób niepełnosprawnych.
W intencji twórców ustawy art. 22 miał być rozwiązaniem chroniącym miejsca pracy wszystkich osób zatrudnionych w zakładach pracy chronionej. Przez długi okres czasu do ulgi wliczone były wynagrodzenia wszystkich pracowników z orzeczeniem o niepełnosprawności, a prawo do tej formy wsparcia zatrudnienia zarezerwowano jedynie dla zakładów pracy chronionej.