Na prośbę SON Podkarpacie publikujemy pisma stanowiące korespondencję pomiędzy stowarzyszeniem a Rodzicami i opiekunami osób niepełnosprawnych okupujących Sejm. Redakcja WatchDogPfron udostępnia jedynie swoje łamy do przedstawienia naszym czytelnikom treści tych publikacji i w związku z tym nie może być utożsamiana z polityczną i merytoryczną treścią wyrażonych w tych pismach poglądów i opinii.
Redakcja WatchDogPfron
Już w zeszłym tygodniu zwracaliśmy uwagę na specyficzny stosunek do trwającego strajku ze strony organizacji pozarządowych osób niepełnosprawnych, głównych reprezentanów tej grupy obywateli. Zastanawiało nas milczenie tego środowiska. Zastanawialiśmy się nad przyczynami tej sytuacji. W ciągu kilku dni po naszym artykule sytuacja dość diametralnie się zmieniła za sprawą stanowiska jakie w sprawach dotyczących postulatów rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych zajęła Krajowa Rada Konsultacyjna.
Komentarz czytelnika do artykułu „Jak przeciwdziałać bierności zawodowej osób niepełnosprawnych”
„Dziękuję za takie artykuły. Wnoszą wiele światła na postrzeganie sytuacji osób niepełnosprawnych i członków ich rodzin. Jednak problem nie dotyczy tylko bierności osób niepełnosprawnych. Uważam, że nade wszystko zmianie winno podlegać otoczenie osób niepełnosprawnych. Otoczenie osób niepełnosprawnych winno być bazą wyjściową do wszelkich zmian (projektów, systemu itd.), gdyż do tego otoczenia ma trafiać osoba niepełnosprawna i w nim funkcjonować. Ponadto z treści artykułu wynika, że tej sytuacji (bierności) winna jest przede wszystkim osoba niepełnosprawna. Chyba jednak rozwiązanie tego problemu nie leży tylko po stronie niepełnosprawnych. Zmian wymaga wiele sfer życia społecznego (właśnie tego otoczenia), aby osoby niepełnosprawne i ich środowisko mogło być postrzegane jako środowisko równoprawnych i pełnoprawnych obywateli. Zacząć należałoby jeszcze od etapu edukacji w połączeniu z wszechstronną rehabilitacją i wówczas sytuacja mogłaby ulec zmianie na lepsze. Pozdrawiam J.B.”
Wykształcenie to w obecnych czasach bardzo ważna rzecz nie tylko na drodze do dobrobytu, realizacji własnych marzeń, spełniania się, ale także do zapewnienia możliwości życia w godnych warunkach. Jest to niezwykle istotne dla każdego człowieka, a szczególnie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, które bardzo często mają w życiu dużo trudniej, niż ludzie pełnosprawni. Dobra edukacja może w znacznym stopniu pomóc im w podniesieniu swojej pozycji społecznej oraz wizerunku w oczach innych. Jednak wskaźnik wykształcenia osób niepełnosprawnych jest cały czas bardzo niski. Aby wyleczyć tę „chorobę” trzeba poznać jej przyczyny.
8 milionów obywateli Polski cierpi na różnego rodzaju problemy i zaburzenia psychiczne. To jedna czwarta Polaków, przy czym statystyki te nie uwzględniają dzieci i młodzieży. Wówczas – jak szacuje Instytut Psychiatrii i Neurologii – liczba ta wzrosłaby do 12 milionów.
Opieka psychiatryczna w Polsce jest tymczasem bardzo zaniedbana. Okazją do dyskusji o stanie polskiej psychiatrii będzie pierwszy Kongres Zdrowia Psychicznego, który odbędzie się dziś w Warszawie. „Najbardziej zależy nam na tym, by uświadomić ludziom, że szpital psychiatryczny to ostateczność. Pomoc osobom w kryzysie powinna iść z dziennych centrów opieki. Chodzi o tworzenie wsparcia w miejscu zamieszkania” – mówił dr Adam Bodnar, Rzecznik Praw Obywatelskich, podczas konferencji prasowej poprzedzającej Kongres.
Stereotypowy wizerunek osób niepełnosprawnych jest negatywny. Są one postrzegane jako zależne, bierne i smutne. Przy wszelkich rozważaniach o aktywizacji osób niepełnosprawnych ważny jest kontekst społeczny, dlatego warto zastanowić się, w jaki sposób wizerunek danej grupy społecznej wpływa na możliwość zdobycia pracy i jakość życia.