Kiedy 1 lipca 2016 weszły w życie uchwalone 25 września 2015 roku przez PO zmiany w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych jedna z największych znawczyń tematu, Luiza Klimkiewicz opublikowała liczący 220 stron książkowy komentarz do wprowadzonych zmian. Nadała mu znamienny tytuł „PFRON – Rewolucja we wpłatach”. Obawiający się o zatrudnienie najciężej poszkodowanych twierdzili wówczas, że wprowadzone zmiany będą miały negatywne konsekwencje społeczne dla tej grupy osób. Usłyszeli wówczas, że na właściwą ocenę efektów zmian trzeba będzie poczekać. Wtedy też będziemy odpowiednio reagować – zapowiedział rząd. Stało się inaczej. Jeszcze nikt nie dokonał rzetelnej analizy skutków społecznych poprzedniej nowelizacji a już w opublikowanym kolejnym projekcie pojawiła się nowa propozycja radykalnych zmian art. 22 ustawy. Jeżeli poprzednia zmiana słusznie zasługiwała na miano rewolucji to obecnie proponowane zmiany z całą pewnością zasługują na miano TSUNAMI.
Art. 22 daje pracę najciężej poszkodowanym osobom niepełnosprawnym
29 września br. Biuro Legislacyjne rządu opublikowało projekt nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Jak czytamy w uzasadnieniu tego projektu „Projekt ustawy zakłada zmianę w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w zakresie działania warsztatów terapii zajęciowej oraz także zmiany w innych ustawach w ramach realizacji Programu kompleksowego wsparcia dla rodzin „Za życiem”. Koniec cytatu.
Ustawa została skierowana do konsultacji społecznej ponieważ projekt jest przedłożeniem rządowym.
W nowelizacji brakuje obiecanych rozwiązań.
Niestety co nas smuci w projekcie ustawy to brak rozwiązań, które od wielu miesięcy były zapowiadane przez rząd i Prezesa Kwiatkowskiego dotyczących m.in. istotnej kwestii jaką są drakońskie kary dla pracodawców którzy spóźnili się o jeden dzień z uregulowaniem należności budżetowych czy nie z własnej winy nie byli w stanie tych zobowiązań uregulować (casus spółdzielni z Dynowa).
Konferencja naukowa z okazji 5-lecia ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych
Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych zaprasza na organizowaną przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych konferencję naukową z okazji 5-lecia ratyfikacji przez Polskę Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Czytaj dalej
Rynek pracy i niepełnosprawni
Jest bardzo dobrze
W relacjach prasowych z konferencji „Bliżej funduszy europejskich” pojawiła się informacja o pozytywnych danych na temat bezrobocia i zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Ogłaszający tę dobrą nowinę dyrektor biura Pełnomocnika Rządu ds. osób niepełnosprawnych Mirosław Przewoźnik stwierdził, że wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wzrósł z 22.5 w 2015 roku do 27,1 % w 2017 roku. Odpowiednio wskaźnik aktywności wzrósł z 23 do 29,6 % a stopa bezrobocia spadła z 12,5 do 8,6 %. Taki skok to prawdziwy ewenement w historii zatrudnienia osób niepełnosprawnych – podsumował te wyniki dyrektor Przewoźnik
III Kongres osób z niepełnosprawnościami za miesiąc
25 października 2017 roku odbędzie się III Kongres osób z niepełnosprawnościami. Zgromadzenie poświęcone wypracowaniu nowego systemu wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Systemu zgodnego z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Organizatorzy Kongresu – największe organizacje pozarządowe osób z niepełnosprawnościami przygotowały dokument programowy mający zgodnie z oświadczeniem zamieszczonym na portalu Kongresu stanowić podstawę dyskusji organizowanych w regionach oraz przyjęcia uchwały programowej w czasie obrad Kongresu krajowego. To jest główny powód, dla którego w tym dokumencie znalazły się stwierdzenia i postulaty które są z jednej strony popierane przez część środowiska oraz takie, które wciąż jeszcze wywołują poważne kontrowersje i spory.
„Niepełnosprawny” system wsparcia osób niepełnosprawnych – refleksje na bazie badań PFRON
Artykuł debiutancki
Porównanie systemu wsparcia osób niepełnosprawnych działającego w Polsce do znacznego stopnia niepełnosprawności, jest adekwatne i wcale nie jest przesadzone. System wsparcia w naszym kraju zdecydowanie „kuleje”. I to na obie nogi. To kulenie spowodowane jest głównie brakiem łączności, przepływu informacji oraz brakiem wzajemnego porozumienia się pomiędzy poszczególnymi instytucjami. Przekonane są o tym osoby, które choć raz musiały korzystać z tej pomocy. Bez względu na swój stopień niepełnosprawności oraz jej rodzaj, bardzo często spotykały się z jakimiś utrudnieniami, niezrozumieniem, niekompetencją i niewiedzą pracowników właściwych instytucji. Często nawet ze sprzecznymi informacjami i odsyłaniem od jednego miejsca do drugiego. Jak powinien wyglądać i działać system wsparcia? Odpowiedzi są jasno sprecyzowane, natomiast realizacji brak.
Stażyści pełnosprawni i niepełnosprawni – z notatnika pracodawcy osoby niepełnosprawnej
Winni pracodawcy?
Rozwija się dynamicznie instytucja staży dla młodych absolwentów szkół oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Za pieniądze unijne wiele organizacji, fundacji czy stowarzyszeń a także firm szkoleniowych przygotowuje się do podjęcia pracy przez młodych absolwentów, osoby bezrobotne i poszukujące pracy. Etapem pośrednim na tej drodze są staże pracownicze. Niektóre z tych organizacji przygotowują wyłącznie osoby sprawne, inne wyłącznie niepełnosprawne, sporo zarówno jedne jak i drugie.
Z edukacją nie lepiej niż z pracą – wyniki badań PFRON „potrzeby osób niepełnosprawnych” cz. II
W ubiegłym tygodniu przedstawiłam skrótowo ustalenia raportu z badań nad potrzebami osób niepełnosprawnych wykonanych na zlecenie PFRON. Skoncentrowałam się na problematyce zatrudnienia gdyż moim zdaniem właśnie praca, obok edukacji stanowi najważniejszy obszar potrzeb osób z niepełnosprawnością. Potrzeb, których zaspokojenie jest kluczowe dla podniesienia jakości życia tej grupy społecznej. Praca i edukacja stanowią dzisiaj dwie najważniejsze „trampoliny” umożliwiające nie tyko zaspokojenie potrzeb indywidualnych lecz umożliwiające osiągnięcie wysokiego poziomu życia. Z tego powodu podnoszeniem poziomu edukacji i zatrudnienia winien być zainteresowany nie tylko pojedynczy człowiek niepełnosprawny ale także społeczeństwo i instytucje państwa. Niestety w odniesieniu do osób niepełnosprawnych wskaźniki zaspokojenia edukacyjnych potrzeb są zdaniem twórców raportu są rażąco niskie. Co gorsza grupa ta legitymuje się brakiem motywacji i zainteresowania podnoszeniem poziomu wykształcenia.
Osoby niepełnosprawne nie chcą pracować – wynika z badań zleconych przez PFRON
Pod koniec sierpnia br. PFRON opublikował na swoich stronach wyniki badania przeprowadzonego na jego zlecenie, które miało precyzyjnie określić potrzeby osób niepełnosprawnych. Raport „Badanie potrzeb osób niepełnosprawnych” to niezwykle ważny i interesujący dokument analityczny, który wziął pod lupę potrzeby pięciu wybranych grup niepełnosprawnych wśród których znalazły się: osoby chorujące psychicznie, z upośledzeniem umysłowym, z dysfunkcją wzroku, osoby z dysfunkcją słuchu a także z dysfunkcja ruchu.
Jak wynika z tytułu opracowania celem głównym badań była analiza szerokiego spectrum potrzeb osób niepełnosprawnych z punktu widzenia tych osób. Jak napisano w streszczeniu badania inicjatorom tego przedsięwzięcia chodziło jak najlepsze zdiagnozowanie potrzeby tych grup. Kluczowym celem badania było dostarczenie politykom społecznym i decydentom „rekomendacji w zakresie możliwego wsparcia przez PFRON osób niepełnosprawnych w zaspakajaniu ich potrzeb” (raport s.2)
W sprawie miejsc parkingowych dla niepełnosprawnych raz jeszcze
Do napisania tego felietonu skłonił mnie mandat jaką otrzymałem od służb miejskich Warszawy za zatrzymanie się bez uiszczenia opłaty obok miejsca parkingowego dla niepełnosprawnych, które było już zajęte przez innego uprawnionego użytkownika. Często też zdarza mi się, że na ulicy na której chcę się zatrzymać nie ma żadnego miejsca dla niepełnosprawnych lub jest usytuowane kilkaset metrów od adresu pod który chcę się udać.