Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jest dość powszechnie znane. W największym skrócie chodzi o podejmowanie/unikanie przez przedsiębiorstwa działań prowadzących do rozwiązywania/powstawania istotnych problemów społecznych nawet jeśli odbywa się to kosztem (racjonalnym) głównego celu przedsiębiorstwa jakim jest zysk. W toku działalności gospodarczej firmy odpowiedzialne społecznie dostrzegają i uwzględniają szereg uniwersalnych wartości takich jak dobro człowieka (pracownika), środowiska naturalnego, lokalnej społeczności czy zasada współżycia społecznego. Czy możemy na zasadzie analogii mówić o społecznej odpowiedzialności państwa i jego instytucji zwłaszcza w odniesieniu do przedsiębiorstw, których celem i misją jest realizacja ważnych celów społecznych w obszarach, w których państwo nie potrafi sobie poradzić lub świadomie przekazuje ich realizację NGO bądź sektorowi przedsiębiorstw prywatnych.
Archiwa kategorii: PFRON
Potrzebna dobra wola polityczna rządzących!
Szanowna Redakcjo
Jestem właścicielem zakładu zatrudniającego 30 osób w tym większość ciężko poszkodowanych osób z niepełnosprawnością.
Czytając interpretacje przepisów i propozycje nowelizacji przepisów prawnych wprowadzonych do ustawy o rehabilitacji zawodowej często nachodzi mnie refleksja, którą można ująć w następującym stwierdzeniu.
Gdyby autorzy tych przepisów przynajmniej połowę kreatywności i pomysłowości wykorzystywanych do pogorszenia warunków działalności firm zatrudniających osoby niepełnosprawne wykorzystali do przepisów i ich interpretacji ułatwiających funkcjonowanie tych firm, problem aktywizacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych zostałby rozwiązany jakieś 10 lat temu. Co więcej gdyby w przygotowywaniu tych przepisów brało udział kilku urzędników lub praktyków mających doświadczenie lub zrozumienie istoty działalności gospodarczej z pewnością okres ten udałoby się skrócić o kolejne 3-5 lat.
Przykłady z kilku ostatnich miesięcy sprawiają, że ta refleksja bardzo się zaktualizowała. Dlatego zwracam się z prośbą o publikację moich przemyśleń i refleksji.
Nowa metoda przeciwdziałania bierności zawodowej osób niepełnosprawnych – artykuł dyskusyjny Cz. 2
W poprzedniej części artykułu przedstawiłem metodę aktywizacji osób niepełnosprawnych, zaproponowaną przez amerykańskich uczonych. Wg nich celem rehabilitacji jest zmiana zachowania, która zapewni osobie niepełnosprawnej większą samodzielność życiową w wybranym przez nią środowisku. Ważnym ogniwem tej formy rehabilitacji jest doradca rehabilitacyjny. Pełni on w tym procesie wiele różnorodnych funkcji, których celem jest skuteczne przeprowadzenie procesu wyprowadzenia osób niepełnosprawnych z bierności zawodowej. Przez bierność zawodową tej grupy rozumiem nie tylko fakt trwałej rezygnacji z podjęcia pracy ale także akceptację przez pracujące osoby niepełnosprawne zatrudnienia poniżej ich poziomu kwalifikacji i edukacji, najczęściej za najniższe wynagrodzenie. Przedstawione podejście do rehabilitacji ma wiele wspólnego z Polską Szkołą Rehabilitacji i proponowanym przez nią systemem indywidualnego oddziaływania na osobę niepełnosprawną poprzez zintegrowany i wieloaspektowy program rehabilitacji kompleksowej. Drugą część omówienia nowej koncepcji rehabilitacji zacznę od porównania tych dwóch koncepcji.
Jak przeciwdziałać bierności zawodowej osób niepełnosprawnych – artykuł dyskusyjny. Cz. 1
Bierność zawodowa niepełnosprawnych – kluczowy problem społeczny
Jednym z ważniejszych tematów zeszłorocznej debaty publicznej dotyczącej osób niepełnosprawnych była z pewnością walka z biernością zawodową tej grupy społecznej. Osią tej debaty był problem zbyt dużej liczby osób z niepełnosprawnością które różnych przyczyn pozostają poza rynkiem pracy. W kontekście aktualnej sytuacji gospodarczej (potrzeb rynku pracy) i demograficznej, ich aktywizacja staje się nakazem chwili. Jest rzeczą zrozumiałą, że duża część tych osób nie jest w stanie podjąć pracy. Ta grupa potrzebuje innego rodzaju wsparcia niż aktywizacja zawodowa i podnoszenie zdolności do pracy. Ale cała ogromna grupa obecnie biernych zawodowo (kilkaset tysięcy osób) ma szansę wejścia na rynek pracy i tym samym dokonania znaczącej zmiany swojej sytuacji życiowej, zasilając przy okazji kurczące się zasoby siły roboczej. Aby tego dokonać należy zmienić podejście i politykę społeczną wobec tej grupy.
Jak wspomagać osoby niepełnosprawne? Wspierać czy aktywizować?
Święta to okres pomagania tym, którzy tej pomocy potrzebują. Pomaganie ma długą tradycje w historii ludzkości. Długą tradycję mają też różne systemy pomagania i teorie na temat jak pomagać by pomóc jak najlepiej. Znamy wszyscy metaforyczne ujęcie tych teorii w formie opowieści o rybie i wędce. Na pytanie co bardziej pomoże potrzebującemu ofiarowanie mu ryby, która zaspokoi jego bieżącą potrzebę czy wędka, która da mu dłuższą perspektywę przetrwania różni teoretycy udzielają różnych często bardzo skomplikowanych odpowiedzi. Postanowiliśmy się włączyć do tej debaty przedstawiając własny pogląd w sprawie jak wspomagać osoby niepełnosprawne
Edukacja – klucz do równych szans dla niepełnosprawnych na rynku pracy
Jednym z czynników niewysokiej aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych jest ich słabe wykształcenie, przez co nie są oni konkurencyjni na rynku pracy. Przeważająca część z nich kończy edukację na szkole podstawowej lub gimnazjum.