Aktualnie w Polsce osoba po wypadku bądź przebytej chorobie nie ma możliwości rehabilitacji leczniczej bezpośrednio po leczeniu szpitalnym. Czas oczekiwania wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy, a w tym okresie dochodzi do utrwalenia negatywnych zmian funkcjonalnych i pogorszenia się stanu psychicznego pacjenta, co znacząco utrudnia powrót do pracy i zmniejsza jego szansę na dalsze samodzielne funkcjonowanie. By zmienić ten scenariusz, niezbędne jest wdrożenie w Polsce rehabilitacji kompleksowej. Okazją do upowszechniania wiedzy na jej temat było seminarium pt. „Rehabilitacja kompleksowa wyzwaniem na miarę XXI wieku” zorganizowane przez Platformę Integracji Osób Niepełnosprawnych, które odbyło się 17 maja w Warszawie.
Archiwa kategorii: JAK DZIAŁA SYSTEM
Durna lex, sed lex? (Durne prawo, ale prawo?)
Wyobraź sobie następującą sytuację. Popełniłeś przestępstwo. Stajesz przed sądem i sędzia oświadcza, że Kodeks karny za popełnione przez ciebie przestępstwo przewiduje wyrok wyłącznie w postaci trzech lat więzienia i – co więcej – od tego wyroku nie przysługuje odwołanie. Sędzia oświadcza też, że w zasadzie w tej sytuacji nie ma sensu przesłuchiwanie stron (w tym ciebie), bo ze względu na charakter przepisów prawa w rozpatrywanej sprawie sędzia może wydać jedynie wyrok więzienia na trzy lata. Ty próbujesz protestować oświadczając, że istnieją poważne okoliczności łagodzące. Tłumaczysz, że działałeś w dobrej wierze, że twój adwokat także chciałby wygłosić mowę obrończą, w której powoła się na cały szereg argumentów przemawiających na twoją obronę. Sędzia jest nieugięty: „Ale po co, skoro ja i tak nie mam żadnego prawnego manewru? Przepis jest jednoznaczny i dopóki prawodawca go nie zmieni, wyrok musi brzmieć: trzy lata więzienia”.
NIK: znikome wykorzystanie klauzul społecznych w zamówieniach publicznych
W 2015 roku rząd wydał zalecenia w sprawie stosowania przez administrację rządową klauzul społecznych w zamówieniach publicznych. Przyjęto plan, zgodnie z którym 10% zamówień publicznych miało uwzględniać cele społeczne. W celu realizacji rządowego planu kierownicy jednostek administracji państwowej zostali zobowiązani do analizowania możliwości zastosowania klauzul społecznych we wszystkich postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego, w szczególności w zakresie usług edukacyjnych i szkoleniowych, reklamowych, sprzątania i zarządzania mieniem, publikowania i drukowania, usług komputerowych, ochroniarskich, konserwacyjnych i naprawczych, telekomunikacyjnych, restauracyjnych oraz cateringowych.
Wprowadzenie zalecenia miało w istotnym stopniu przyczynić do aktywizacji zawodowej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, w tym osób niepełnosprawnych. Niestety – jak pokazuje najnowszy raport Najwyższej Izby Kontroli – tak się nie stało. Administracja rządowa nadal niechętnie korzysta z klauzul społecznych. Również samorządy w marginalnym stopniu korzystają z tego instrumentu.
Lista dowodów na dysfunkcję systemu rehabilitacji zawodowej
Publikujemy poniżej drugą część udostępnionego Państwu w poprzednim wydaniu WatchDogPfron Pisma SON „Podkarpacie” do Pana Prezesa Roberta Kwiatkowskiego. Jak wynika z nazwy tego dokumentu, zawiera on „zestawienie ustawowych wsparć i działań ZPChr i obecnych płatników PFRON z rynku otwartego na rzecz zatrudnionych osób niepełnosprawnych na tym samym w pełni konkurencyjnym rynku pracy”.
To interesujące dla jednych, a bulwersujące dla innych zestawienie wiele mówi o funkcjonującym obecnie systemie wsparcia zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Warto by politycy społeczni, parlamentarzyści, organizacje pracodawców i organizacje pozarządowe, a także sami niepełnosprawni pochylili się nad nim zwłaszcza w kontekście zapowiedzianych prac nad reformą systemu wsparcia osób niepełnosprawnych.
Dla nas ten dokument jest przede wszystkim dowodem na to, jak wielokrotne nowelizowanie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych wypaczyło jej pierwotne, systemowe założenia. Nowelizacje te były robione naprędce, często bez konsultacji społecznych, bez rzetelnego wyliczenia ich skutków, bez zrozumienia, że zmiany jednego przepisu rodzą często wbrew intencjom ustawodawcy negatywne konsekwencje społeczne, sprzeczne z założeniami polityki społecznej jako takiej.
O rzekomej wyższości otwartego rynku pracy nad rynkiem chronionym, cz. 2
Dlaczego rośnie zainteresowanie zatrudnianiem osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy? Jest to związane z kilkoma podstawowymi faktami.
Po pierwsze – wadliwie funkcjonujący system orzecznictwa „dostarcza” na rynek pracy osoby niepełnosprawne (z umiarkowanym, a często ze znacznym stopniem niepełnosprawności) o wysokiej zdolności do wykonywania pracy. To w połączeniu z dofinansowaniem do wynagrodzeń stwarza pracodawcy otwartego rynku pracy możliwość maksymalnego wykorzystania wadliwie funkcjonującego systemu. Jest rzeczą naturalną, że poza obszarem zainteresowania pracodawcy z otwartego rynku pracy znajdują się najciężej poszkodowane i mało efektywne pracowniczo osoby niepełnosprawne.
Czytaj dalej
O rzekomej wyższości otwartego rynku pracy nad rynkiem chronionym, cz. 1
Sformułowanie zawarte w tytule wskazuje cel artykułu, którym jest próba krytycznej analizy porównawczej dwóch funkcjonujących w obiegu pojęć z zakresu rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Przy czym „krytyczna” nie znaczy krytykująca, lecz poszukująca w miarę obiektywnych kryteriów oceny i wartościowania zarówno otwartego, jak i chronionego rynku pracy.
Powodem podjęcia tego problemu jest z jednej strony funkcjonujące od kilku lat zrównanie (zmniejszenie) dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych chronionego rynku pracy do poziomu otwartego rynku pracy, z drugiej – paradoksalna moim zdaniem sytuacja, polegająca na kompletnym braku refleksji merytorycznej i teoretycznej nad pojęciem „otwartego rynku pracy”, co wydaje się rzeczą zdumiewająca z punktu widzenia uchwalonych przez byłą sejmową koalicję PO-PSL zmian systemowych.