„Zatrudnię z grupą”, „Dam pracę dla osoby niepełnosprawnej – konieczne zaświadczenie!”, „Tylko z pierwszym stopniem” – to cytaty z… ogłoszeń o pracę. Czy to jakiś specyficzny kod? Niekoniecznie. To wykwit patologii systemu wspomagania dostępu do rynku pracy dla osób niepełnosprawnych, a raczej jego zamykania. Bo jak inaczej określić sytuację, w której dana grupa obywateli może podjąć określone rodzaje pracy? Najczęściej rzeczone oferty pracy dotyczą prostych zajęć – od słabo opłacanego ochroniarza, po niewykwalifikowanych pracowników produkcji. Dzieje się tak głównie dlatego, że w ostatnich latach system postawiono na głowie. Czas przywrócić normalność.

Czytaj dalej →

Od kilku już lat europejskie organizacje osób niepełnosprawnych wzywają do poważnej zmiany w polityce społecznej dotyczącej zabezpieczenia społecznego osób z niepełnosprawnością. Miałaby ona polegać przede wszystkim na traktowaniu rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie tyle jako pomocy społecznej, ale jako inwestycji państwa i społeczeństwa w osobę niepełnosprawną, w jej poziom sprawności społecznej i osobistej, a zwłaszcza w zdolności do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej, a tym samym do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Czytaj dalej →

Próg 25 pracowników, powyżej którego istnieje obowiązek zatrudniania 6% osób niepełnosprawnych, jest w dzisiejszej strukturze gospodarczej anachroniczny i sztuczny. Przede wszystkim pochodzi z innej epoki gospodarczej. Z powodów o których piszemy poniżej, a także w celu zwiększenia wpływów na PFRON, proponujemy obniżyć go do 10 osób w przeliczeniu na pełne etaty, czyli wyłączyć z obowiązku zatrudniania osób niepełnosprawnych jedynie mikroprzedsiębiorstwa. Czytaj dalej →

Zasada dopłat do wynagrodzeń z PFRON-u powinna dotyczyć jedynie tej liczby pracowników niepełnosprawnych, która przekracza określony ustawą 6-procentowy próg zatrudnienia. Postulat taki ma znaczenie zarówno moralne (likwidacja premii za wypełnienie obowiązku), jak również niebagatelne znaczenie finansowe dla przeżywającego problemy budżetu PFRON-u. Czytaj dalej →

W Polsce aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych od okresu międzywojennego do końca lat 90. oparta była głównie na spółdzielniach inwalidów i spółdzielniach niewidomych, ze wsparciem państwa w postaci ulg podatkowych i prawa wyłączności na niektóre produkty i usługi. Przemiany społeczno-gospodarcze w Polsce z początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, w tym wyraźny kryzys w zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, spowodowały konieczność stworzenia nowych rozwiązań systemowych, korespondujących z ewoluującą polityką społeczną wobec niepełnosprawnych oraz wpisujących się w nowe warunki gospodarcze.

Czytaj dalej →