Publikujemy stanowisko red. Moniki Pająk wobec pisma otrzymanego od Pana Roberta Kwiatkowskiego, prezesa zarządu PFRON, zawierającego wyjaśnienia do artykułu opublikowanego 20 lipca br. na łamach WatchDogPfron.
Szanowny Panie Prezesie,
główna teza mojego artykułu brzmiała – urzędnicy BON, a także po części PFRON, przygotowujący projekty przepisów regulujących zatrudnianie osób niepełnosprawnych, nie mają wystarczającej wiedzy na temat działalności gospodarczej, stąd wynikają poważne problemy dla pracodawców osób niepełnosprawnych.
W tej sprawie był Pan Prezes uprzejmy przyznać w jakimś sensie rację, pisząc że kary dla pracodawców są rażąco wysokie w stosunku do przewinienia. Ale to nie jedyny problem systemu rehabilitacji. Rażąco wysokie kary są często efektem niezwykle nieprecyzyjnych i niejasnych przepisów tworzących ramy prawne funkcjonowania pracodawców osób niepełnosprawnych.
Aby unaocznić problem panującego bałaganu i zamieszania zarówno w przepisach prawnych, jak i w ich interpretacji, a także trudności w odwoływaniu się do oficjalnych stanowisk, posłużę się najnowszym przykładem z Pana pisma do naszej redakcji, które pracodawcy (ale także pańscy podwładni) winni (???) potraktować jako wykładnię obowiązujących przepisów. Pisze Pan Prezes co następuje: „Należy pamiętać, że w sytuacji gdy pracodawca nie poniesie kosztów płacy w terminie, bądź z uchybieniem terminów, wynikających z odrębnych przepisów, nie przekraczających 14 dni, nie powinien składać wniosku za dany miesiąc”.
I tutaj zaskoczenie. I pytanie: Czy pracodawca otrzymujący SOD, po przeczytaniu pańskiego oficjalnego bądź co bądź stanowiska, może zinterpretować je w następujący sposób: Nie mogę składać wniosku o dofinansowanie przed zapłaceniem składek ZUS, czyli miesiąc i 29 dni po terminie wypłacenia wynagrodzeń osobom niepełnosprawnym? A może złożenie deklaracji ZUS można traktować jako poniesienie kosztów płacy? Czy jest to merytoryczne podejście do problemu?
Panie Prezesie, sam Pan widzi, że system prawny, w ramach którego funkcjonują pracodawcy osób niepełnosprawnych, przypomina jako żywo pole minowe grożące poruszającemu się po nim śmiercią i kalectwem.
Ale wróćmy do opisanego przeze mnie przypadku. Sprawę interpretacji tego przepisu przedstawiłam na prośbę pracodawców, którzy mając problemy ze zrozumieniem istoty prezentowanego przepisu, kilkakrotnie zwracali się do urzędników PFRON z prośbą o ostateczne wyjaśnienie. Niestety urzędnicy nie byli w stanie udzielić im jednoznacznej interpretacji. Po publikacji pańskiego artykułu ucieszyli się, że nareszcie otrzymali oficjalną wykładnię niezrozumiałego dla nich przepisu. W mailu komentującym pańskie wyjaśnienie napisali: „W biurze PFRON urzędnicy mówili inaczej, ale teraz może mają świeższe dane ☺ Ważne, że Prezes Kwiatkowski wydaje się być normalny i racjonalny – zobaczymy jak mu wyjdzie”.
I na koniec.
Po pierwsze – uważam, że mój artykułu był merytoryczny, co niejako pośrednio przyznał Pan, wyrażając nadzieję, że pańskie wyjaśnienia tego szczegółowego przypadku okażą się przydatne dla pracodawców. Jak widać, tak właśnie się stało.
Po drugie – w plątaninie zawiłości prawnych, sieci wyjaśnień i interpretacji produkowanych przez licznych autorów i urzędników nie sposób jednoznacznie rozstrzygnąć problem merytoryczności konkretnych publikacji. Pamiętać poza tym należy, że nie ma ludzi nieomylnych.
Z poważaniem
Monika Pająk
Ps. Uprzejmie informuję Pana Prezesa, że po wydaniu przepisów wykonawczych do artykułu 22 ustawy o rehabilitacji pracownicy działów zajmujący się obliczaniem ulgi dla klientów wpadli w panikę. Nie potrafią zrozumieć skomplikowanej materii wydanych przepisów, a publikowane przez BON i PFRON wyjaśnienia bynajmniej nie pomagają im w przygotowaniu niezbędnych sprawozdań. Sytuacje komplikują artykuły prasowe, które starają się z aptekarską dokładnością ujawniać sprzeczności i niekonsekwencje wydanych przepisów. Czy posypią się kary finansowe dla pracodawców?
