Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Pani Elżbieta Rafalska, w wywiadzie udzielonym portalowi niepelnosprawni.pl 9 grudnia 2015 roku odniosła się do jednej z kluczowych kwestii rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych w Polsce, a mianowicie ich niskiej aktywności zawodowej. Odpowiadając na pytanie dziennikarza, Pani Minister zwróciła uwagę na niezadowalające jej zdaniem efekty dotychczasowej polityki społecznej. Jej ocena dotychczasowej polityki wydaje się być bardzo krytyczna.
Nie mogą, zdaniem Pani Minister, zadowalać dotychczasowe efekty promowania zatrudnienia na otwartym rynku pracy. Nie przyniosło satysfakcjonujących rezultatów zrównanie dofinansowania wynagrodzeń osób niepełnosprawnych dla chronionego i otwartego rynku pracy. Nie spełniły się nadzieje, że „otwarty rynek pracy w większym stopniu spowoduje spadek bezrobocia wśród osób z niepełnosprawnością”. Pani Minister stwierdziła, że „mimo wspierania otwartego rynku pracy, bezrobocie ciągle jest wysokie”, a „zatrudnienie niepełnosprawnych pozostaje na niesatysfakcjonującym poziomie”.
Zdaniem Minister Elżbiety Rafalskiej, za istotny element negatywnych zjawisk na rynku pracy należy także uznać fakt, że polityka w zakresie zrównania dofinansowania spowodowała skurczenie się chronionego rynku pracy, a w szczególności zmniejszenia liczby zakładów pracy chronionej.
Wśród istotnych porażek dotychczas realizowanej polityki Pani Minister wymienia ponadto niepowodzenie w zakresie zatrudnienia osób z niepełnosprawnością w instytucjach publicznych. Nie osiągają one wymaganego ustawą wskaźnika zatrudnienia tej grupy pracowników.
Ważnym fragmentem wywiadu było podkreślenie znaczenia stabilności przepisów prawa. W opinii Pani Minister poprzednia ekipa niezliczonymi zmianami przepisów prawa doprowadziła do kompletnego rozchwiania obowiązujących przepisów regulujących działalność gospodarczą pracodawców osób z niepełnosprawnością. „Pracodawcy skarżą się na brak stabilności (…). Przez to często nie mogą się wywiązać z umów długoterminowych, co rodzi oczywiste konsekwencje” – mówi Pani Minister w wywiadzie.
Lista błędów, jakie można wytknąć poprzedniej ekipie, jest dłuższa i mamy nadzieję, że zostanie ona poddana gruntownej ocenie. Warto przy okazji przypomnieć, że wiele organizacji pozarządowych, korzystających z dobrych układów z poprzednią ekipą rządową, bezkrytycznie popierało bardzo absurdalne i sprzeczne z interesem osób niepełnosprawnych rozwiązania. Na szczęście to już przeszłość i nie warto koncentrować się na tych zjawiskach, tym bardziej że – jak wynika z wywiadu z Minister Elżbietą Rafalską – Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej prawidłowo diagnozuje przyczyny stagnacji w zakresie aktywizacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Właściwa diagnoza sytuacji jest ważnym etapem naprawy niekorzystnej sytuacji osób niepełnosprawnych na rynku pracy. Równie ważne jednak jest, aby po dokładnej analizie i ocenie dokonać zmian pozwalających na szybką odnowę systemu aktywizacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. I aby robić to z udziałem tych organizacji i ośrodków opinii społecznej, których głos był przez poprzednie władze całkowicie lekceważony. Wyrażamy nadzieję, że słowa Pani Minister o potrzebie zmian stanowią zapowiedź szybkich i konkretnych działań naprawczych w tym zakresie.
Jan Kwiatek
WIDAĆ, ŻE PROGRAMEM PIS ZOSTAŁ „PROGRAM RZOŃCY” – vide poniższe tezy. TAK TRZYMAĆ!!!
1.Poprawa prawa – tutaj będę naciskał i apelował o ustawowe oddzielenie zatrudniania od rehabilitacji społeczno zawodowej, wraz z jasnym określeniem różnych i niezależnych od siebie źródeł ich finansowania. Prawo winno być jasne, proste i niezmienne w długiej perspektywie czasowej.
2.Poprawa sytuacji WTZ i ZAZ – podejmę działania na rzecz wzmocnienia ich pro-zatrudnieniowej roli, jako docelowej formy aktywizacji zawodowej najsłabszych spośród osób niepełnosprawnych. Warsztaty i ZAZ jako lokalne przedsiębiorstwa społeczne winny być wspierane nie tylko z budżetu PFRON i samorządu, ale także przez lokalne urzędy i instytucje poprzez zamówienia publiczne.
3.Poprawa sytuacji chronionego rynku pracy – podejmę działania nie tylko na rzecz zahamowania likwidacji, ale i na rzecz tworzenia nowych ZPChr. Sektor ten prowadząc działalność konkurencyjną nadal winien realizować funkcje socjalne i społeczne, i z tego powodu otrzymywać dodatkowe wsparcie ze środków publicznych, ze strony klauzul społecznych oraz pro-zatrudnieniowych ułatwień w pozyskiwaniu i wydatkowaniu środków w ramach pomocy publicznej.
4.Poprawa sytuacji otwartego rynku pracy – każdy pracodawca, który zatrudnia osoby niepełnosprawne powinien odczuwać szacunek i uznanie Państwa, i mieć od niego wsparcie prawne i finansowe poprzez m.in.:
a) ustawowe zapisy gwarantujące, w kilkuletniej perspektywie, niezmienność przepisów dot. poziomu i wymogów osiągania wsparcia;
b) wymóg pełnego i jednoznacznego respektowania definicji i wykładni unijnych w prawie krajowym oraz ich jednolitej interpretacji.
5.Poprawa sytuacji finansowej PFRON – podejmę działania na rzecz poprawy ściągalności, uszczelnienia wydatków Funduszu oraz zapewnienia budżetowego wsparcia na pełną realizację zadań nałożonych nań ustawowo na rzecz wspierania pracodawców, organizacji pozarządowych oraz indywidualnych osób niepełnosprawnych i ich opiekunów.
6.Poprawa sytuacji finansowej pracowników niepełnosprawnych – podejmę działania na rzecz zniesienia limitów dorabiania przez rencistów lub ograniczenia ich skutków przez ustanowienie jednego poziomu i zasady „złotówka potrącenia, za złotówkę przekroczenia”.
7.Poprawa zdrowia pracowników niepełnosprawnych – podejmę działania na rzecz wcześniejszego i dobrowolnego przechodzenia osób niepełnosprawnych na emeryturę. Uzasadnieniem tegoż może być fakt, iż jako słabsza i pełna ograniczeń grupa społeczna osoby te żyją znacznie krócej, a pracę okupują ogromnym wysiłkiem.
8.Inne działania – zdając obie sprawę, iż wielu spośród niepełnosprawnych, czasowo lub wcale nie może podjąć pracy, podejmę działania, aby takim osobom także zapewnić warunki do w miarę godnego życia, leczenia i opieki.
Przestać dofinansowywać pseudo biznesmenow z ZPCHR ,pieniądze bezpośrednio muszą trafiać do ON . I oto będziemy walczyć.
Demagogia – jak pracownik dostanie kasę bezpośrednio to po co będzie pracował. A po drugie „dlaczego ma dostać te pieniądze” – może tylko dlatego że jest niepełnosprawny?
Proszę przeczytać mój komentarz pod artykułem Grupa ….wsparcia? Będzie wiadomo kogo reprezentuję. Pieniądze powinny trafiać do osób najciężej poszkodowanych , przykutych do wózków inwalidzkich i łóżek , tak dorosłych i dzieci . To jest grupa która powinna korzystać z największego wsparcia PFRON.
A dlaczego ma je dostawać pracodawca?Tylko dlatego że nie wytwarza żadnych dóbr tylko prowadzi agencję usług ochrony w znakomitej większości pseudo niepełnosprawnymi ochroniarzami i sprzątaczkami? Przyzwyczaili się do tego że im się należy od wczesnych lat 90-tych i ma tak być dalej? To się już kończy.
Niestety jest Pan osobą nadinterpretującą moją wypowiedź. Czy ja gdzieś napisałem, że należy się za wszelka cenę pracodawcom. Nie nie należy się. Powinno się zreformować i zracjonalizować system wspierania zatrudnienia ON.
Ale również trzeba uważać by nie doprowadzić do tego że pracodawcy nie będą zatrudniać ON ponieważ koszty ich zatrudniania będą przewyższać koszty zatrudniania osób pełnosprawnych. Trzeba pamiętać, że pracodawcy zatrudniający ON mają dodatkowe koszty i nie może być tak, że tylko się je zrefunduje bez jakichkolwiek korzyści. W takim przypadku pracodawca powie „chrzanie zatrudnianie ON za dużo z tym problemów”. I nie należy generalizować że każdy zatrudniający ON czy ZPCHR jest zły – bo to nie prawda.
Niech Pan również rozdzieli 2 aspekty: pomoc najciężej niepełnosprwnym oraz zatrudnianie osób niepełnosprawnych.
Miejmy nadzieję, że w ślad za słowami pójdą czyny – czyli rozsądna zmiana przepisów. Niestety ale podpis Prezydenta na ustawie dotyczącej ulg we wpłatach do PFRON wskazuje na coś innego.
Podpis Prezydenta pod ustawą wskazuje po prostu na to że Prezydent powiedział dość pseudo pracodawcom wyłudzającym ulgi . Eldorado niedługo się skończy definitywnie . Basta!!!!!!!!
Pan, Panie Romanie, zapewne reprezentuje ZPCHR? Ja pracuję na otwartym rynku, wykonuję sensowną pracę, wcześniej pracowałem w ZPCHR (firmie zatrudniającej ponad 1000 pracowników niepełnosprawnych) i mogę śmiało powiedzieć, zlecone mi tam zadania przypominały „przelewanie z pustego w próżne”, dlatego nie mogę zgodzić się z Pańskim stanowiskiem.
No oczywiście „dość pseudo pracodawcom wyłudzającym ulgi” – na podstawie tej ustawy teraz będą duże firmy wyłudzać ulgi, a z tych małych już rozpoczęły się zwolnienia bo zostają wygryzane z rynku. Oczywiście pracowników przejmują już duże firmy i zgodnie ze swoją polityką płacą grosze.
Gdyby prowadzący ZPChry mieli takie eldorado, o którym piszecie to by ich nie upadło ponad tysiąc w ciągu ostatnich 8 lat (prawie 46% ogółu). Obecnie ubywa ich po ok. 10 co miesiąc. Wnikliwi winni wiedzieć, że ZPChry otrzymują takie samo dofinansowanie jak firmy z rynku otwartego, mimo iż mają wiele więcej obowiązków wobec ON. Warto też wiedzieć, że ulgi podatkowe dla firm z rynku otwartego są kilkakrotnie wyższe niż dofinansowania do wynagrodzeń do ON-pracowników w ZPChr np. dofinansowanie z tyt. zatrudnienia ON z lekkim stopniem wynosi 450 zł/mc, zaś ulga podatkowa wynosi 1600 zł/mc – stąd ten ‚niby miód’ na rynku otwartym. To jest chore!!!
ZPCHRY pouciekały na tzw : otwarty rynek( bo rzekomo miały dostać większe dofinansowanie , ale zostały „wydudkane „przez PO i bardzo dobrze)) i np: w jednej firmie powstały spółki córki ,powołane do….niech każdy sobie dopowie.Także poprzechodzily na otwarty rynek i dalej kręciły lody.
Panie Romanie – pała Pan niesamowitą nienawiścią do firm zatrudniających niepełnosprawnych i otrzymujących dofinansowania. Czy taką samą nienawiścią darzy Pan firmy zatrudniające na umowę o dzieło? Niech Pan powie co jest lepsze dla pracownika – umowa o pracę ale coś za coś (dofinansowania) czy umowa o dzieło?
Dlaczego w Polsce jest tyle ochroniarzy? Dlatego, że firmy żądają po 8 zł za godzinę pracy takiego pracownika przy kosztach faktycznych na poziomie 14,30 zł. Różnicę czyli 6,30 zł na każdą godzinę dotuję Państwo. Z tych dotacji korzystają nie firmy zatrudniające niepełnosprawnych, ale ich klienci bo dzięki temu mają małą stawkę za godzinę ochrony.
Jakby mieli płacić 14,30 zł + zysk dla firmy ochroniarskiej, to byłoby to co na zachodzie – połowa firm ochraniana jest za pomocą systemów elektronicznych (alarmy, kamery i grupy interwencyjne).
Ale coś za coś. Jak zabierzemy dofinansowania to stawki pójdą w górę. A jak pójdą w górę to firmy nie będą chciały mieć fizycznej ochrony lub będą rezygnować z liczny ochroniarzy np. zamiast 3 os na dzień i 3 os. na noc wybiorą 1 os. w dzień a 2 os. w nocy – co już się dzieje.
I proszę nie powielać tych samych wyssanych z palca informacji, że całe dofinansowanie za pracownika niepełnosprawnego pozostaje w kasie firmy – to stek bzdur a Pan jedynie sieje propagandę.
A jak Pan nie wierzy to proszę założyć firmę i zatrudniać pracowników – życzę powodzenia. Na pewno będzie Pan miał miliony, ……. ale jednogroszówek 🙂
Kasę to się zarabia na NIEOSKŁADKOWANYCH UMOWACH O DZIEŁO które funkcjonują w najlepsze i to jest problem.