Od Pana Marka Steca, Pełnomocnika SON „Podkarpacie” ds. zatrudniania ON otrzymaliśmy prośbę o opublikowanie pisma jakie wystosował on do redaktora Ernesta Bodziucha autora artykułu „Karuzela, czyli jak najprościej wyłudzić miliard złotych”. W swoim liście Pan Marek Stec zwraca się do redaktora Polsatu by opublikował sprostowanie informacji na których oparł on artykuł przedstawiający w bardzo niekorzystnym świetle zakłady i pracodawców korzystających z art. 22. Ponieważ nasza ocena tego artykułu jest zbliżona do oceny Pana Marka Steca z niecierpliwością będziemy oczekiwali na reakcję redaktora Bodziucha i z chęcią opublikujemy jego sprostowanie lub wyjaśnienie jakimi przesłankami kierował się publikując tak nierzetelny tekst.
Lobbingowa zagrywka nierzetelnego dziennikarza Polsatu
Kilka dni temu na posiedzeniu Sejmowej Komisji Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej uczestnicy obrad otrzymali list, który stanowił wyraz stanowczego protestu przeciwko artykułowi opublikowanego w Rzeczypospolitej tego samego dnia. Jego autor, redaktor Polsatu, Ernest Bodziuch w artykule Karuzela, czyli jak najprościej wyłudzić miliard złotych”, w sposób skrajnie tendencyjny, nieprawdziwy i stronniczy zaatakował instytucję ulg na PFRON udzielanych na mocy artykułu 22 ustawy o Rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W artykule tym zarzucił pracodawcom firm udzielających ulg ogromne nadużycia finansowe, a także fałszowanie zatrudnienia najciężej poszkodowanych osób niepełnosprawnych. Autor artykułu wprost zaapelował do posłów aby wprowadzili w ustawie zmiany ograniczające wysokość udzielanych ulg. Artykuł ten spotkał się z bardzo zdecydowaną reakcją autorów pisma przekazanego posłom. Ponieważ naszym zdaniem jest to znaczący incydent dziennikarskiej nierzetelności postanowiliśmy opublikować ten dokument w jego oryginalnym brzemieniu.
Założenia do Strategii na rzecz Osób Niepełnosprawnych 2018 – 2030 rok. Kilka pytań kierunkowych.
Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych skierowało do konsultacji społecznej dokument „Założenie do Strategii na rzecz Osób Niepełnosprawnych 2018 – 2030”. Dokument ten, jak wynika z jego treści, ma mieć ogromne znaczenie dla osób niepełnosprawnych. Dlatego WatchDogPfron zamierza poświecić więcej uwagi analizie zaproponowanych tam idei i rozwiązań.
Zanim jednak podejmiemy analizę kluczowych zagadnień, redakcyjną dyskusję nad Strategią chcielibyśmy rozpocząć od pytań o miejsce, zadania i rolę Strategii w szeroko rozumianej polityce zabezpieczenia społecznego a zwłaszcza rehabilitacji zawodowej i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.
Pułapka rentowa w działaniu – czyli dlaczego rencista jest karany za wykroczenie zakładu pracy?
Renata jest osobą upośledzoną umysłowo. Otrzymuje z tego powodu rentę socjalną w wysokości 830 złotych. Zachęcona ofertą podjęcia pracy zatrudniła się w zakładzie produkującym bombki choinkowe. Firma prowadzi działalność sezonową, co czasem wywołuje perturbacje w płynności finansowej. Renata przekonała się o tym boleśnie kiedy pewnego pięknego dnia otrzymała z ZUS-u pismo wzywające ją do zwrotu otrzymanej renty socjalnej za miesiąc czerwiec. Zdumiona i zdenerwowana poprosiła mamę o wyjaśnienie tej sprawy. Jakież było zdumienie mamy Renaty gdy urzędniczka w ZUSie wyjaśniła jej, że ponieważ pracodawca w miesiącu czerwcu przelał na konto Reni wynagrodzenie bieżące (1500 złotych) oraz wynagrodzenie zaległe za miesiąc maj (1500 złotych) co w sumie dało przychód w wysokości 3000 złotych przekraczający dopuszczony prawem limit. Przepisy bowiem stanowią, że renta socjalna nie należy się, jeżeli przychód rencisty w danym miesiącu przekroczy 2900 złotych. Na nic zdały się wyjaśnienia rodzica, że jest to zaległe wynagrodzenie za miesiąc maj i że to idiotyczne by za wykroczenie pracodawcy tak boleśnie karać osobę niepełnosprawną. Wyjaśnienie urzędnika ZUS brzmiało: takie są przepisy, a jeżeli Renata chce może wystąpić o zmianę decyzji ZUS do Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.
Społeczna odpowiedzialność PFRON
Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jest dość powszechnie znane. W największym skrócie chodzi o podejmowanie/unikanie przez przedsiębiorstwa działań prowadzących do rozwiązywania/powstawania istotnych problemów społecznych nawet jeśli odbywa się to kosztem (racjonalnym) głównego celu przedsiębiorstwa jakim jest zysk. W toku działalności gospodarczej firmy odpowiedzialne społecznie dostrzegają i uwzględniają szereg uniwersalnych wartości takich jak dobro człowieka (pracownika), środowiska naturalnego, lokalnej społeczności czy zasada współżycia społecznego. Czy możemy na zasadzie analogii mówić o społecznej odpowiedzialności państwa i jego instytucji zwłaszcza w odniesieniu do przedsiębiorstw, których celem i misją jest realizacja ważnych celów społecznych w obszarach, w których państwo nie potrafi sobie poradzić lub świadomie przekazuje ich realizację NGO bądź sektorowi przedsiębiorstw prywatnych.
Potrzebna dobra wola polityczna rządzących!
Szanowna Redakcjo
Jestem właścicielem zakładu zatrudniającego 30 osób w tym większość ciężko poszkodowanych osób z niepełnosprawnością.
Czytając interpretacje przepisów i propozycje nowelizacji przepisów prawnych wprowadzonych do ustawy o rehabilitacji zawodowej często nachodzi mnie refleksja, którą można ująć w następującym stwierdzeniu.
Gdyby autorzy tych przepisów przynajmniej połowę kreatywności i pomysłowości wykorzystywanych do pogorszenia warunków działalności firm zatrudniających osoby niepełnosprawne wykorzystali do przepisów i ich interpretacji ułatwiających funkcjonowanie tych firm, problem aktywizacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych zostałby rozwiązany jakieś 10 lat temu. Co więcej gdyby w przygotowywaniu tych przepisów brało udział kilku urzędników lub praktyków mających doświadczenie lub zrozumienie istoty działalności gospodarczej z pewnością okres ten udałoby się skrócić o kolejne 3-5 lat.
Przykłady z kilku ostatnich miesięcy sprawiają, że ta refleksja bardzo się zaktualizowała. Dlatego zwracam się z prośbą o publikację moich przemyśleń i refleksji.
Nowa metoda przeciwdziałania bierności zawodowej osób niepełnosprawnych – artykuł dyskusyjny Cz. 2
W poprzedniej części artykułu przedstawiłem metodę aktywizacji osób niepełnosprawnych, zaproponowaną przez amerykańskich uczonych. Wg nich celem rehabilitacji jest zmiana zachowania, która zapewni osobie niepełnosprawnej większą samodzielność życiową w wybranym przez nią środowisku. Ważnym ogniwem tej formy rehabilitacji jest doradca rehabilitacyjny. Pełni on w tym procesie wiele różnorodnych funkcji, których celem jest skuteczne przeprowadzenie procesu wyprowadzenia osób niepełnosprawnych z bierności zawodowej. Przez bierność zawodową tej grupy rozumiem nie tylko fakt trwałej rezygnacji z podjęcia pracy ale także akceptację przez pracujące osoby niepełnosprawne zatrudnienia poniżej ich poziomu kwalifikacji i edukacji, najczęściej za najniższe wynagrodzenie. Przedstawione podejście do rehabilitacji ma wiele wspólnego z Polską Szkołą Rehabilitacji i proponowanym przez nią systemem indywidualnego oddziaływania na osobę niepełnosprawną poprzez zintegrowany i wieloaspektowy program rehabilitacji kompleksowej. Drugą część omówienia nowej koncepcji rehabilitacji zacznę od porównania tych dwóch koncepcji.
Niepełnosprawni mieli swoje 5 minut
Z pewną dozą przewrotności można stwierdzić, że niepełnosprawni powinni podziękować Rządzącym za próbę usunięcia z prawa wyborczego możliwości głosowania korespondencyjnego. Dzięki temu pomysłowi osoby z niepełnosprawnością znalazły się w centrum debaty politycznej w Polsce i na ustach wielkich tego świata, a co najmniej naszego kraju. Na ustach prezydenta, premiera, liderów partii politycznych, ważnych posłów opozycji i koalicji, o wybitnych dziennikarzach i publicystach prasowych, radiowych i telewizyjnych nie zapominając. Wszyscy oni z ogromnym zaangażowaniem podjęli próbę obrony osób niepełnosprawnych przed pozbawieniem ich jednego z praw obywatelskich.
Nie winię osób niepełnosprawnych! M. Łukomski odpowiada na komentarz do artykułu
Komentarz czytelnika do artykułu „Jak przeciwdziałać bierności zawodowej osób niepełnosprawnych”
„Dziękuję za takie artykuły. Wnoszą wiele światła na postrzeganie sytuacji osób niepełnosprawnych i członków ich rodzin. Jednak problem nie dotyczy tylko bierności osób niepełnosprawnych. Uważam, że nade wszystko zmianie winno podlegać otoczenie osób niepełnosprawnych. Otoczenie osób niepełnosprawnych winno być bazą wyjściową do wszelkich zmian (projektów, systemu itd.), gdyż do tego otoczenia ma trafiać osoba niepełnosprawna i w nim funkcjonować. Ponadto z treści artykułu wynika, że tej sytuacji (bierności) winna jest przede wszystkim osoba niepełnosprawna. Chyba jednak rozwiązanie tego problemu nie leży tylko po stronie niepełnosprawnych. Zmian wymaga wiele sfer życia społecznego (właśnie tego otoczenia), aby osoby niepełnosprawne i ich środowisko mogło być postrzegane jako środowisko równoprawnych i pełnoprawnych obywateli. Zacząć należałoby jeszcze od etapu edukacji w połączeniu z wszechstronną rehabilitacją i wówczas sytuacja mogłaby ulec zmianie na lepsze. Pozdrawiam J.B.”
Jak przeciwdziałać bierności zawodowej osób niepełnosprawnych – artykuł dyskusyjny. Cz. 1
Bierność zawodowa niepełnosprawnych – kluczowy problem społeczny
Jednym z ważniejszych tematów zeszłorocznej debaty publicznej dotyczącej osób niepełnosprawnych była z pewnością walka z biernością zawodową tej grupy społecznej. Osią tej debaty był problem zbyt dużej liczby osób z niepełnosprawnością które różnych przyczyn pozostają poza rynkiem pracy. W kontekście aktualnej sytuacji gospodarczej (potrzeb rynku pracy) i demograficznej, ich aktywizacja staje się nakazem chwili. Jest rzeczą zrozumiałą, że duża część tych osób nie jest w stanie podjąć pracy. Ta grupa potrzebuje innego rodzaju wsparcia niż aktywizacja zawodowa i podnoszenie zdolności do pracy. Ale cała ogromna grupa obecnie biernych zawodowo (kilkaset tysięcy osób) ma szansę wejścia na rynek pracy i tym samym dokonania znaczącej zmiany swojej sytuacji życiowej, zasilając przy okazji kurczące się zasoby siły roboczej. Aby tego dokonać należy zmienić podejście i politykę społeczną wobec tej grupy.